Sa Bawat Bukang Liwayway

Tags

Church of Christ, God, Iglesia Ni Cristo, INC, poems, Poetry

Sa bawat bukang-liwayway ng maalab na pag-asa,
Naroon ka’t nakatunghay, O dakilang Ama.
Ikaw ang kanlungan, tanggulan at ligaya
Ang aral mo’y liwanag, tanglaw ng Iglesia.

Sa bawat paglubog ng araw sa buhay
Nariyan Ka’t nakatanaw, walang sawang gumagabay.
Sa bawat paghakbang, sa mahabang paglalakbay
Ikaw ang humahawak, tumutulong, umaalalay.

Itong kabutihan Mo’y bunga ng pagsusugo
Mula sa walang maliw na pag-ibig Mo’t pagsuyo.
Hiwaga Mo’y naunawa, lumaganap, lumalago
Dahil sa Pamamahalang matiyagang nagtuturo.

Ang bayan Mo’y mapalad ‘pagkat Ikaw ang pumili
Kami ay hinirang, tinurua’t inibig,
Laksang pag-uusig man, magtangkang gumapi
Handa kaming sa ngalan Mo, makipagtunggali.

Ang IGLESIA NI CRISTO‘y gintong kopang ‘tinataas
Sa gitna ng sanlibutang sa Iyo ay nag-aaklas
Kaya’t sa huling bahagi ng gawaing pagliligtas,
Kami’y kaisa Mong buong giting at lakas.

Sa lahat ng madidilim, walang katiyakang sandali
Ama, Ikaw ang magbantay, sa ami’y kumandili
Upang anumang hadlang, hirap man o pighati,
Makapagpatuloy sa pagtupad, sa Iglesia’y manatili

Sa mundo mang ito kaming mga anak Mo’y maulila
Magdaan sa kabiguan, mamuhunan ng pagluha
Taimtim na dadalangin, magtitiis, magtitiwala
‘Pagkat Ikaw ang sa ami’y kukupkop at kakalinga.

Karangalang sa bayan Mo’y habambuhay maglingkod
Abutan man ng unos, sa lakbayin ma’y mapagod
Kung ang abáng buhay ko’y tuluyang malagot
Iaalay sa Iyo, Ama, buong pusong ihahandog.

Matatapos na ang gabi, ang umaga’y parating
Dalangin ko Ama, kami’y huwag Mong limutin
Pahirin ang mga luha’t, ibsan ang dalahin
Payapa’t maluwalhating makabalik sa’yong piling!

— Biñan City, Laguna
20 November 2016

Saan, aking Bayan?

Tags

bayan, hero, marco, pagluluksa, Philippines, Poetry

Saan naroon
ang lunting lupang
tatabon sa libing ng paglaya?

Saan naroon
ang batong tanda
sa hukay ng
bayaning walang mukha?

Saan naroon
ang mga talulot
ng luoy na korona
ng pagluluksa

Saan ko dapat
tipunin, pahirin,
O Bayan ko,
ang iyong mga luha?

* Unang lumabas sa Ang Ponente

Araw ng mga Patay

Tags

libingan ng mga bayani, marcos burial, martial law, Philippines

Sapagkat ang bangis
ng pagtangis
ay nangasa-himlayan
ng mahabang pagkahapis
ng sintang bayang tinubuan.
Ginigiyagis…
ng pagnanasang
sa dibdib
maitarak
ang nanunumbat
na sibat
ng kamalayang gising
at mulat.
Upang ang multong
kinatakutan,
at sumiil sa
espiritu ng bayan,
ay mabulid sa Hades
at tuluyan nang
makalimutan.

Pero hindi, Luzviminda,
Hindi kailanman sa bayang ito
masisilayan
ang bukang liwayway
ng katarungan
Hindi kailanman sa bayang ito
mahuhugasan
ang putik sa kamay
sa pagbungkal ng sariling libingan
Hindi kailanman sa bayang ito
mapaparam
ang luha’t dugong ‘di pa napagluluksaan.

Lumuha ka, Luzviminda
Ang burol ay matatapos na
Lumuha ka, Luzviminda
At ika’y ililibing na
Lumuha ka, Luzviminda
At ika’y magpapaalam na.

* * *

Underneath Art Series: Vision

Tags

art, eyes, inktober, lies, reflections, romance, sight, truth, underneath, vision

Underneath Art Series: Vision (No. 7)

You cried maybe not once nor twice,but a million times, for that love of your life. You believed that only tears can wash away all the pain, so that you can see the world clearly again. But in the end, all that is left in this blurry world is the love that you think you deserve to see.

Trust me, you don’t need to crumble underneath a dark world of false hopes, if you only know how to open our eyes.

* * *

Underneath Art Series: Unknown

Tags

art, forever, love, red, romance, scribbles, time, tomorrow, underneath, unknown

Underneath Art Series: Unknown (No. 6)

I’m running out of words, and I can’t possibly utter one more, but allow me to fill this night with those sounds only our hearts can hear.

Red,

You will be part of the unknown world
when dawn comes,
and I want you to stay in my senses
even if you’re gone.
I want to feel your warm arms
wrapped all over me,
touching every line that you perfectly see.
Allow me to be united
with you one more time,
and make me feel you were truly mine.
Let me cherish every minute, every hour,
every moment I am with you,
for not so long I will be gone too.
Nothing forever in our lifetime will stay,
So let me love you, before tomorrow takes me away.

 

***

 

Ang Bagyong Pedrozo at Buntot nitong si Kho

Tags

bagyo, bayan, lawin, Opinion, Philippines, police, rally, rights, US Intervention, violence

Nadaanan na tayo ni Cosme, nilubog na tayo ng Ondoy, giniyagis ni Yolanda at kagabi pa pinagti-tripan ni Lawin, ganoon pa man, kailangan kong aminin, na may mga bagyo tayong hindi kayang indahin–gaya ng bagyong tatawagin nating Senior Supt. Marcelino Pedroso.

Powerful ang bagyong Pedroso at may dala-dalang angst mula sa Kanlurang Karagatan, di gaya ng mga previous typhoons na nanalasa sa Pilipinas, may pagka-selective itong si Bagyong Pedrozo, sinasalanta n’ya lang ang mga nagde-demonstrate, mga marginalized at oppressed.

Walang nakakaligtas sa kanya, walang typhoon warning signal, kahit patapos na ang programa. Kahit kaunting minuto na lang ay mage-evacuate na ang mga masasalanta.

Ser, isang speaker na lang, tapos na, sabi ng isa sa mga buntot nya. Ah hindi, “magkagulo na kung magkagulo! No regrets!” sabi nya. Kaya umulan ng mga lumilipad na pamalo at teargas, laway…dugo, kung kaninong dugo, ‘di ko alam. Dumagundong ang mga shield, dumaluyong ang palahaw ng mga nataranta, nagagalit, naghihinagpis na mga raliyista, Tama na!, ang sabi nila. Tama na! Pero, ganoon talaga, may mga bagyong hindi kayang indahin ng mga Pilipino.

Larawang kuha mula sa Rappler. Mga Pulis at Raliyista sa harap ng US Embassy

At dahil powerful and bagyong Pedrozo, pati buntot nito binigyan ng pangalan ng PAGASA–Police Officer 3 Franklin Kho. Kakaiba itong buntot na ito, irate at may paranoia. Kung anong tindi ng paranoia n’ya, ay siya rin namang baba ng tolerance nya. Sa buong buhay ko, s’ya lang ang buntot ng bagyong natakot na baka, “ma-flip over” sya. Kaya ayun, naki-ride sa parent typhoon, at nanagasa, back and forth, sa duguan nang lupa.

 

Ito ka ngayon bayan, you have to endure! Magtiis ka, sa pang-aapi ng kapwa mong naglilingkod para sa kaayusan, hindi para marinig ang sariling mong tinig bilang Pilipino, kundi para sa tinig ng naghahari-hariang lahi!

I wonder, pwede kayang gawing evacuation center ang US Embassy kung nagkataon? At kung magkagayon man, ilang toneladang releif goods kaya ang kaya nilang ibahagi sa nalupig na mga kababayan?

Ito ang malinaw, malaki ang tiwala ko sa’yo bayan, sa tinig mo, sa pasya mo! Malaki ang pananalig ko sa karapatan mo, sa paghihinagpis mo, sa mga hibik mo, sa mga pangarap mo. Kaya habang may lakas ka, ibayubay mo sa langit ang nakatiim mong kamao!

Underneath Art Series: Naked Soul

Tags

art, desire, flame, love, scribbling, soul, underneath

Underneath Art Series: Naked Soul (No.5)

Your body is a temple I want to explore. I want to look for the empty caverns and fill them with affection. I want to see those dark chambers and give it some light. I want to caress every inch of those velvet walls as if touching the clouds. I want to feel the subtle warmth from within. And walk through those untouched passageways.

I want to sit on your lofty heights and see your evolving world, your mountains, your caves, your flowing streams, your flowing rivers, those hidden places which i am privileged to see–and adore you forever as you are.

I want to see you with all those lines so imperfect that it made you more wonderful through my faithful eyes.

I don’t need your naked body to quench my carnal desire. All i want is to make love with your naked soul, while the embers of our love light our dark world.

* * *

 

Underneath Art Series: Black

Tags

art, black, faded, love, memories, scribbles, scribbling, under, underneath

Underneath Art Series: Black (No. 4)

I lost romantic thoughts thinking about you–the night you said “it would be the last”. Now I’m fading away.  I am all alone in the corners of darkness, with only memories of those happy nights. We could’ve shared passion, affection, the same hope–the same courage to do things for love. You are the sweetest sensation that were sleeping inside.

Today, everything turned black.

* * *

Underneath Art Series: Kiss

Tags

art, drawing, kiss, love, scribbles, scribbling, soul, underneath, vigan

Underneath Art Series: Kiss (No. 3)

Under the subtle and serene night light of Vigan, I walked past through the cobblestone streets of Calle Crisologo while marveling the well-preserved stone houses of the Heritage City, sharing a stroll with a friend, with whom I secretly fell in love.

“At the end of age-old street, I’ll give you a gift…” he uttered. I was thrilled.

Then at the end of the magnificent walk-way, where few people took snapshots, and stores about to end their day, he leaned down, with no rituals and ceremonies, he softly planted a kiss on my lips. I was startled for a moment and then felt nervous, and then glorious all throughout. It was my first, and I was overjoyed it was with him, the man I loved secretly for all time, a man whom I thought would never notice someone like me.

“I knew it, the day you looked into my eyes…” he said, with his voice as if a whisper. “And I want you to know that I feel the same way too. I was scared at first, but I gathered all the courage I had inside when my soul whispered that I can’t live a lifetime without you knowing how much I love you…”

I just stood there, crying, burying my face onto his chest, with a heart exploding with great bliss, his arms wrapped around me, safeguarding my soul.

I can still fathom how that kiss felt like. His tasted felt like a moonbeam–gentle, heated, echoing a promise for a thousand years that the flame will last a lifetime.

That night, while holding his hands, with little sweat on my forehead, and a lousy, tired make-up, I died and reincarnated at once. And until now, I don’t mind dying and being reborn at that same instant.

 

* * *

Underneath Art Series: Sa Bawat Guhit

Tags

art, init, kalungkutan, ligaya, pag-ibig, paglaya, reflections, sandali, underneath

Hindi ko malilimot ang bawat guhit sa’yong katawan. Palagay ko, naroroon sa mga guhit na iyon, sa ilalim niyon, ang mga bagay na matagal ko nang hinahanap sa sarili ko–pero ngayon ko lang natagpuan. Nandoon ang mga lihim na kiliti, ang masasarap na pakiramdam. Pero gusto kong magalit sa’yo… hindi mo man lang ako nasabihan na sa mga guhit ding iyon nagtatago ang hiwaga ng pamamaalam.

Magkasalo tayo sa malulungkot na mga gabi, na parang walang iniindang mga pilat sa totoong buhay. Madali ang magsinungaling tuwing kapiling ka. Palibhasa, sa simula pa lang, alam natin na ang isang magdamag ay hindi tumatagal nang habambuhay. Ni hindi ko kailangang sabihin ang tunay kong pangalan, ang tunay kong damdamin, ang mga bagay na aking pinagdadaanan. Basta. Sapat na sa akin ang makapiling ka sa mga ganitong uri ng kalungkutan–kahit na walang anuman sa atin ang totoo.

Kaya nga habang maaga pa, teka mali, kaya nga habang hindi pa nag-uumaga, halika… isa pa… minsan pa… habang may lakas pa… puntahan ulit natin ang nakababaliw na mundo, kahit sandali lang, kahit mabilis lang, kahit bawal pa–dahil baka ito na ang huli kong pagkakataong lumigaya…

 

*  * *